Hyacinthus L. czyli hiacynt

Hiacynt to jedna z najpopularniejszych wczesnowiosennych roślin ogrodowych, a z pewnością najmocniej i najbardziej upajająco pachnąca. Pochodzi z rodziny szparagowatych, a spotkać ją można w ogrodach od Turcji począwszy, na Palestynie skończywszy. W Polsce występuje najczęściej gatunek hiacynta wschodniego (hyacinthus orientalis L.)

Ta urocza roślina charakteryzuje się  - poza wspomnianym intensywnym zapachem – urzekającymi i efektownymi kwiatami zebranymi w grona, występującymi niemal we wszystkich kolorach tęczy: począwszy od pomarańczu, łososiowego i różu, poprzez purpury, fiolety i niebieskości, na bieli i delikatnej żółci skończywszy.

 

W ogrodach wsadzamy cebule hiacynta do gruntu jesienią, by w kwietniu i maju doczekać się ich fantastycznego kwitnienia.  Rośliny te preferują miejsca słoneczne i osłonięte od wiatru, a gleby żyzne i dość lekkie. Zaleca się, by co kilka lat wykopać je latem, a jesienią ponownie wsadzić na nowe miejsce, co ma uchronić roślinę od chorób grzybowych oraz zapewnić odpowiedni wigor i rozrost.

Hiacynty na tyle mocno zawładnęły sercami ogrodników swoją urodą i zapachem, że są coraz częściej uprawiane w domowych pojemnikach, sprowadzając tym samym wiosnę na nasze parapety już w styczniu. 

Z powodu wysokich temperatur panujących w ogrzewanych pomieszczeniach, hiacynty po intensywnym kwitnieniu okraszonym piękną wonią, dość szybko przekwitają. Usuwamy wówczas zaschnięte kwiatostany, zostawiając jeszcze przez jakiś czas same liście i od czasu do czasu podlewając cebule w doniczkach. Gdy liście zżółkną i zaschną, ścinamy je, a cebule wyjmujemy, osuszamy i przechowujemy w pudełku bądź przewiewnej skrzyneczce aż do października. Wówczas, po oczyszczeniu cebul, możemy je przenieść do gruntu, ciesząc się wiosną nowymi, kolorowymi kwiatami.