Zima, panie sierżancie!

...co prawda jeszcze nieśmiała, bo tylko -5 stopni i wciąż bez śniegu (pod Warszawą, bo w samej stolicy czytałam, że spadł), ale już dała znać o sobie... Muszę przyznać - choć zimy szczerze nie znoszę - że świat starannie pokryty białym szronem wygląda zachwycająco, ale do pełni szczęścia potrzeba byłoby trochę słońca. Niestety na razie nie zanosi się na nie, a szkoda, bo jakże inaczej odbieralibyśmy wtedy ten biały świat i zmiany zachodzące w przyrodzie. 

Po odwiezieniu mojej próbnej maturzystki na kolejkę WKD, wróciłam od razu na ogród, z aparatem fotograficznym w dłoniach. Łapki mi trochę przymarzły, gdy robiłam zdjęcia, ale trudno się było oprzeć widokowi oszronionych nagich gałązek, resztek listków na krzewach czy iglakowych igiełek. Bardzo mi się spodobały hortensjowe kwiatostany, które w kolorze rudego brązu pokrył mróz. Jakże cudnie w tym stanie mogłyby ozdobić późnojesienny wieniec na drzwi czy stroik na świecę.

Myślę, że pora zmienić kurtki na zimowe i poszukać okrycia głowy. Nie wydaje mi się, żeby zima w tym roku zechciała odpuścić, mam jednak do niej jedno życzenie - niech sobie pozimuje w grudniu, a po nowym roku idzie do morza... w styczniu zamierzam wyglądać wiosny!

Sama, póki co, zapalam kominek na tea light z olejkiem o zapachu zielonej herbaty i oddaję się przyjemnej lekturze... Dobrego dnia wszystkim życzę :)