Szukając dobrych stron jesieni

Dziś jest deszczowo, smętnie i bardzo sennie, ale ja uparcie szukam dobrych stron jesieni… W ogrodzie jest ich pełno i choć dopiero za chwilę przywitamy październik, rośliny już przebarwiają się pięknie sprawiając nam tym odrobinę radości, co szczególnie widać w taki dzień jak ten dzisiejszy. Nasycone barwy przyciągają więc mój wzrok co rusz: a to w żółknących liściach miłorzębu, a to w nabierającym czerwieni winobluszczu. Ambrowiec i klony - także przystrojone w ognistą tonację – aż proszą o trochę słońca, żeby mogły w jego promieniach w pełni zaprezentować swoją krasę.

Gdybym miała określić profesję Pani Jesień, to nie znajduję innego skojarzenia jak… Artysta Malarz. Czego się nie dotknie, pomaluje… Gdzie nie wstąpi, zmieni barwy… Do czyjego ogrodu nie zajrzy, przyniesie swoje dary. Słoneczne żółcie, rdzawe rudości, ciepłe pomarańcze, ceglaste czerwienie, głębokie purpury – to wszystko jej zasługa. Z pozoru taka smutna pora roku, a jakże malownicza, ciepła, kolorowa.

Zajrzałam dziś między berberysy i irgi i jestem zadowolona – urodziły tyle owoców, że krzewy aż się od nich uginają. Ptakom na długo wystarczy pożywienia, a ich aktywność spowoduje także pojawienie się wielu nowych siewek kolejnej wiosny. Ptaki bowiem wydalając część koralików, tym samym bardzo pomagają w rozmnażaniu roślin, a mnie co roku udaje się podzielić nowymi sadzonkami z chętnymi :-)

Pod sosną himalajską znalazłam też kolejną partię maślaków, które już spożytkowałam na lunch, do pysznej jajecznicy. Wilgoć sprawia, że codziennie znajduję nowe grzyby; muszę je jednak dość sprawnie zbierać, ponieważ konkurencja w postaci żerujących ślimaków nie śpi.

Miałam dziś w planach wiele prac ogrodowych, ale niestety trzeba je przełożyć… Nieustannie pada!