Dzień pod znakiem kaloszy

Na codzień przemieszczam się wszędzie samochodem, ale wczorajsze manifestacje w stolicy skłoniły mnie do skorzystania z komunikacji miejskiej, zwłaszcza że musiałam się dostać do ścisłego centrum miasta. Dość mocno padało, więc wyposażyłam się w parasolkę i wierzchnie okrycie, sądząc że to wystarczy. Jazda nowoczesną kolejką WKD była bardzo przyjemna i sprawna - szybko dostałam się do Warszawy stwierdzając bez wahania, że muszę częściej korzystać z tego środka lokomocji. Jakże duże jednak było moje zdziwienie, że jadące samochody wciąż (jak przed laty) ochlapują przechodniów, a wciągnięte na stopy balerinki przemakają już po chwili spaceru z parasolką. 

Dzisiaj na szczęście nie muszę nigdzie dalej jechać, ale po wczorajszym przemoczeniu poszłam po rozum do głowy i odkopałam dyżurne kalosze ochoczo je nakładając do wyjścia na ogród. Środowa pogoda nas nie rozpieszcza - pada nieustannie i choć przyroda wydaje się wciąż soczyście zielona, to jednak dziś na zdjęciach zobaczycie wyraźną żółto-złotą poświatę. Niedługo czas na typowe prace kończące sezon, a związane chociażby z przesadzaniem bylin i sadzeniem cebulowych. Na szczegółowe podsumowanie roku w ogrodzie przyjdzie jeszcze czas. Sądzę, że pracami zajmę się już wkrótce - jak tylko aura się poprawi. Najbliższe dni z pewnością poświęcę na rekonesans oferty cebulowych w sklepach, a jutro czeka mnie wyjątkowo miły ogrodowo dzień - inny od wszystkich i pełen inspiracji. O tym napiszę osobno.

Dziś zapraszam na spacer w deszczu. W ogrodzie wyraźnie żółkną wierzby i brzozy, berberysy w zależności od odmiany nabierają intensywnych purpurowych lub pomarańczowych barw, irgi i ogniki obsypane są koralikami, wrzosy pączkowe głęboko się wybarwiły, a rozchodniki i hortensje są w pełni swojego rozkwitu. Powoli ruszają marcinki, a trawy ozdobne już od jakiegoś czasu cieszą wiechami i kłosami... Nie chcę popadać w jesienny nastrój, ale nutka nostalgii i melancholii nad upływającym sezonem znowu się pojawiła... Trudno nie zachwycić się okolicznościami przyrody, ale z drugiej strony gołym okiem widać, że znowu kawał czasu przefrunął nam niepostrzeżenie, a schyłek lata powoli przekazuje swe panowanie jesieni.